Op vrijdag 1 december de Oosterschelde nog even links laten liggen. Vandaag nogmaals naar Dreischor Parking. Het is heel mistig en we zijn helemaal alleen. Snel de flessen nog even bijvullen, want we willen vandaag de wat dieper gelegen kloof bezoeken. Bij de steiger zakken we onder en gaan we eerst nog even op bezoek bij de Bonte mantel. Mariëlle vindt hem rap en maakt gauw wat macro-opnamen van dit fraaie weekdier. Vervolgens zwemmen we noordoost uit. Het landschap is behoorlijk kaal met regelmatig velden met tweedraadskokerwormen. Een aantal minuten zwemmen we op een meter of tien en langzaam komen we bij de helling aan en voor je het weet zitten we naast de kloof. Enorm leuk als je met je lamp naar binnen kijkt. Steeds zie je steenbolken heen en weer zwemmen. De kreeften die hier wonen zijn ook van een stevig formaat. Overal zie je heel veel poliepen van de oorkwal heen en weer zwaaien. Plots zie ik op een Japanse zakpijp een hele mooie brede ringsprietslak zitten. Erg mooi getekend, maar helaas zit hij wat in mekaar en onderste boven. Ik wijs Mariëlle de slak aan en terwijl zij wat foto’s maakt, snuffel ik lekker verder. Met 5 à 6 meter zicht is het heerlijk duiken. Ik kom nog een tergipes tegen met wat eitjes en even later een kleine vlokslak. Leuk, de kleine vlokslak hadden we ook al een tijdje niet gezien. Mariëlle weer aan het werk. Langzaam duiken we richting het noorden, wat een mooi rif. We zien nog een gewone zeedonderpad, die al helemaal zijn paaikleed heeft aangetrokken. Mijn oog valt op een bijzondere zakpijp. Wat een rare rafels bij de uitstroomopening en hij lijkt een harig vestje aan te hebben. Ik sein even met mijn lamp en Mariëlle is gelijk enthousiast en maakt direct een paar mooie foto’s. Later blijkt dat we geen zakpijp maar de harige zakspons hebben gevonden. We zitten alweer ruim drie kwartier op 15 meter en besluiten weer terug te zwemmen. Eerst nog een tweede brede ringsprietslak, maar hier hebben we nu geen tijd meer voor. Na een aantal minuten peddelen, zijn we weer bij de rifbollen. We zijn verbaasd over het matige zicht. Het water is gelig en troebel. Tijdens de veiligheidsstop krijg ik de camera nog even en ik vermaak me nog even met de ribkwallen. Na het omkleden rijden we nog even naar het Gemaal en we zien en horen dat deze voluit staat te blazen. Jammer, weg dat mooie zicht!
Hallo Richard en Marielle,
Prachtige foto’s. Mooi dat jullie ook soorten plaatsen die niet algemeen door duikers worden gepost en zelden worden gedetermineerd. Alle lof daarvoor. de foto zijn niet van een hoge resolutie, maar toch denk ik dat ik andere soorten op de 2 foto’s zie staan. Ik denk dat het niet sertularia is maar bugula plumosa (tegenwoordig crisularia). En dat niet hartlaubella is maar obelia longissima. De zakspons discussie krijgen jullie ook mee neem ik aan. Wat denken jullie daarvan?
Hallo Niels,
Dank voor je reactie.en tips. We zullen de namen snel aanpassen. Determinatie van deze poliepen vinden wij erg moeilijk met de informatie die we op internet vinden. Wat maakt dat je denkt dat het geen gedraaide maar lange zeedraad is?
De discussie over de zakspons volgen we uiteraard. Wij hebben zeer waarschijnlijk de gewone zakspons gezien. Maar ook dit is lastig en wij laten de dieren ook liever zitten waar ze zitten 🙂
Groet