Alweer de laatste duik (nummer 51) van het jaar. Bij de brug op zoek naar slakdolven. Het is zeer mistig en we zijn verbaasd dat we zelfs bij de Zeelandbrug alleen zijn. Het water ziet er niet zo heel veelbelovend uit. Als we ondergaan blijkt het zicht meer dan waardeloos. Slechts 30 tot 50 cm. Ik haal gauw de buddylijn uit mijn pocket, want we willen stevig door zwemmen richting het oosten en met dit zicht zijn we elkaar zo verloren. We dalen af naar het einde van het rif en rond de 16 meter houden we oost aan. Het zicht blijft heel slecht. Op de vlakte komen we talloze wulken met eieren tegen. Ook diverse koppels van heremietkreeften, waarvan het mannetje het vrouwtje angstvallig in de houdgreep houdt. Mariëlle is wat aan het fotograferen, maar ik kan helaas niet zien wat ze doet. Ik koppel even de lijn los, zodat ik iets meer ruimte heb om de snuffelen. Ik zie een botervis en verder alleen maar brokkelsterren. Als Mariëlle klaar is, zitten we weer vast en gaan we verder. Op de vlakte en op de rand van het rif zoeken we naar geweispons en slakdolven. De slakdolven vinden we helemaal niet en geweispons is ook maar mondjes maat aanwezig. Na 35 minuten keren we om. Tussen en op de rotsen nog wat donderpadden en natuurlijk diversen kreeften. Ik zie nog wat eitjes van naaktslakken, maar de eigenaren zijn niet te vinden. Mariëlle komt ondiep nog een groot glasmuiltje tegen, wat de duik weer een beetje goed maakt. Jammer van onze laatste duik dit jaar. Boven hangt de brug nog in de mist en zien we een boel stompe alikruiken rondkruipen op het drooggevallen kleine zee-eik.
