Het zicht in de Oosterschelde is momenteel belabberd, dus besluiten we richting Dreischor te gaan. Hier is het altijd wel redelijk en we willen nog steeds de brede ringsprietslak goed vastleggen. Zoals alle voorgaande weken zijn we weer alleen op de parking. Omkleden en rap het water in. Vanaf de steiger even kijken of er nog vadertjes donderpad thuis zijn. Een grote donderpad ligt op een onmogelijke plek en we kijken even en besluiten na zes minuten de diepte op te zoeken, want het hoofddoel vandaag is de brede ringsprietslak. Het zicht is prima met ruim 3 meter en de temperatuur is wel wat laag aan het worden met een frisse 4 graden. Rap steken we de zandvlakte over. Met 11 minuten zijn we bij de kloof aan gekomen. Ik hang tussen de 15 en 16 meter en Mariëlle anderhalve meter hoger. Mooie kreeften en diverse steenbolken, maar geen slakken. Verdorie, na 35 minuten keren we. We scharrelen wat op het begroeide plateau net boven de kloof. Ineens krijg ik een lichtsignaal van Mariëlle. Yes, maar toch ook weer nee. Mooie slak, maar het diertje zit zoals altijd weer op z’n kop en ook nog aan de onderzijde van een oester. Mariëlle schud nee, heeft geen zin om aan te beginnen. We zoeken verder, alweer 40 minuten en dan zie ik al vanaf een tweetal meter een schitterende witte verschijning in mijn lamplicht. Wauw, helemaal vrij! Ik zie Mariëlle glunderen. Na een paar minuten is ze al tevreden en krijg ik de camera om mijn eigen plaatje te maken. Wat een schitterend dier is dit. Niet veel later zit de luchtvoorraad al op 50 bar, logisch met bijna een uur op de klok. We zwemmen snel richting de bollen. Ik zie nog een zeedonderpad op een wit nest. Schiet nog snel een macro van z’n eitjes, drie minuten uithangen en het water uit met beide nog 20 bar in de fles. Mariëlle kijkt me verbaasd aan. Ik moest eruit omdat de lucht bijna op was en niet omdat ik het koud had en dat bij 4 graden. Blijkbaar hartverwarmend zo’n mooie slak!
