Krabbenkreek, Sint Annaland

Vandaag heerlijk duikweer. Na een paar weken snotterig te zijn geweest, kunnen we eindelijk weer het water in om op zoek te gaan naar meneer snotolf. Volgens de verkregen info zit er een aan de linkerzijde op acht meter. Altijd lastig of dit dan zal gaan lukken. Als we het water in gaan is een aannemer bezig met het ophogen van het strand. Het zicht is hier dan ook heel slecht, maar een paar meter verder klaart het al op. Apart is ook dat het lijkt alsof er al sprake is van een soort algenbloei. Op het oppervlak ligt het bekende schuim van afstervende algen. Onder water liggen overal kluiten met gras. Erg rommelig! In de wierzone zien we heel veel half afgestorven wier. Het landschap ziet er dor en saai uit. Wel zijn de dieseltreinenwormen met hun eierbolletjes weer van de partij. De koude week heeft duidelijk zijn sporen achtergelaten. Dode krabben, grondels, wormen en zelfs een dode paling. We volgen al weer een 20 minuten de acht meter lijn. De sponzen lijken hier niet te lijden onder de kou. Het wordt iets stoffiger en we zien een duiker met Go Pro liggen. Een stukje verder een flink nest met snotolf. Mooi, gelukkig denk ik. Zonder de duiker waren we er vermoedelijk langs gezwommen. De snotolf is mooi rood van kleur. Na een paar minuten geeft de duiker aan dat wij kunnen kijken en foto’s maken. Mariëlle maakt de plaatjes en ik probeer me de oriënteren op de omgeving in de hoop dat ik hem later weer terug kan vinden. Na een tijdje komt de duiker terug en laten we hem weer bij de snotolf. Niet veel later komen er nog twee duikers en wordt het wat druk. We besluiten maar terug te gaan. Binnen een paar minuten zitten we weer bij de zandhelling en vanaf 2,5 meter maken we onze opstijging, omdat we dat hadden afgesproken met de aannemer. Hij vertelde dat hij tot maximaal anderhalve meter het water in rijdt. Ik besluit direct nog een tweede duikje te maken en te checken of ik de snotolf weer terug kan vinden. Ik zwem naar de overgang en ga op zoek. Na 12 minuten herken ik een knik in het zand en een mooi rond veenblok. Ik moet een paar meter van de snotolf vandaan zitten. Na 2 minuten zie ik het grote nest en zie ik de snotolf liggen. Yes, weer gelukt, ik probeer wat mooie plaatjes te schieten in een stoffige omgeving. Behoorlijk lastig en de foto’s worden ook niet helemaal wat ik er van had verwacht. Binnenkort met laag water een keer terug. Hopelijk vinden we hem dan weer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *