Zoektocht naar de sepia en sepiola

12 mei – Na het warme zonnige blauwe water in Egypte weer het groene Zeeuwse water opgezocht om op zoek te gaan naar de sepia bij de Oesterdam. De watertemperatuur is inmiddels alweer vijftien graden, dus de overgang valt reuze mee. Op de parkeerplaats is het rustig. Misschien niet zo gek, want het is half zeven. Ik kom Leendert tegen. We maken een kort praatje, want we willen snel voor de drukte in het water liggen. Via de trap erin en op een diepte van 7 à 8 meter richting het westen. Veel tentjes en stokken gezien, maar alles zonder eitjes of enige sepia-activiteit. Ik kom nog wel diverse fuiken en visnetten tegen. Na 35 minuten even boven water gaan kijken. Inmiddels ben ik alweer een stuk voorbij de witte streep. Op een diepte van 5 à 6 meter weer terug gedoken. Op 6 meter diepte kwam in een nieuw tentje tegen met sepia-eitjes. Hier even wat foto’s gemaakt en 10 minuten gewacht of er nog wat langs zou komen. De enige die langs kwam bleek Leendert te zijn. De sepia’s lieten zich niet zien. Erg spijtig! Op de terugweg nog wat foto’s van weduwerozen en oorkwallen gemaakt om niet helemaal zonder foto’s boven te komen.

Na de eerste duik even met Leendert gekletst. We hebben allebei nog een volle fles liggen en besluiten nog een tweede duik aan de oostzijde van de trap te maken. Wie weet lukt het nu wel. We zijn er nu toch en wie niet waag die niet wint. We hebben het over de dahlia bij het platform die Leendert nog nooit gevonden heeft. Geen punt denk ik en ik stel voor om even samen via het platform te gaan, zodat ik hem kan aanwijzen. Samen gaan we onder en richting het platform. Het zicht is hier erg slecht. Er ligt veel zooi op de bodem en we kunnen het platform niet snel vinden. Vermoedelijk zijn we iets te ver naar links gedoken. We vervolgen onze weg richting oost op een meter of acht. Her en der nog wat stokken en Leendert vindt nog een oude constructie. Tijdens het zoeken verliezen we elkaar uit het oog. Na 25 minuten draai ik om en ondieper ga ik weer terug. Wederom geen sepia’s, maar wel eitjes van de pijlinktvissen op de wilgenbossen van Leendert. Onderweg wel diverse eitjes van de Japanse stekelhoorn. Ik vind deze altijd mooi van vorm. Verder veel grondels, jonge platvisjes en wat krabbetjes. Ik besluit toch nog even op zoek te gaan om het platform te vinden. Nu zwem ik er direct tegenaan, ondanks het matige zicht. Leendert heeft blijkbaar hetzelfde plan gekozen en ik zie hem hangen achter het platform. Ruim vijf minuten gezocht naar de dahlia en ik kan hem niet vinden. Wat vreemd, normaal had ik hem altijd vrij snel. Ik ken hem al vanaf de tijd dat hij nog in een van de gaatjes van het platformrooster woonde. Nu ik hem wil laten zien kan ik hem niet vinden.  Misschien onder betere omstandigheden nog eens proberen, denk ik als we weer richting de trap duiken. Missie sepia en dahlia is helemaal mislukt.

19 mei – Vanwege het zeer matige zicht uitgeweken naar het Veerse Meer. Hier zijn van de week ook sepia’s gezien. We gaan te water aan de rechterzijde van de haven. Stukje uitzwemmen en langzaam diepte gemaakt. Zicht is prima en rond de 3 à 4 meter. De sepia-opstellingen zijn erg kaal. Op een tentje vinden we wat afzettingen van eitjes. Als we wat dieper gaan dan acht meter, komen we in de dode zone met de witte schimmels terecht. Na 25 min keren we om en gaan rond de 5 meter weer terug. Behoorlijk veel leven: veel grondels (met eitjes), krabben en opvallend veel spons. De doorschijnende zakpijpen zijn hier mooi schoon. Ondiep heel veel oorkwallen. Aan het eind van de duik nog even bij de ankerketting van de boei gaan kijken. Ziet er fraai uit tussen de oorkwallen. Helaas weer geen sepia’s vandaag, maar wel leuk gedoken. Ondiep in het zonnetje ziet het rif er gewoon mooi uit met al die roodwieren.

26 mei – Gezien alle mooie foto’s toch maar weer een poging gewaagd bij de Oesterdam. Ditmaal gelijk naar het oosten (links) en alle tentjes af. Ik ben helemaal alleen en het zicht is echt goed. Helaas werken de sepia’s weer niet mee. Relatief veel eitjes, maar van de leggers geen spoor. Na vijf kwartier zoeken op mijn gemak weer terug naar de trap. Onderweg wel veel kwallen (oorkwal, kompaskwal, meloenkwal, zeedruifje, blauwe haarkwal). Leuk, maar daar kwamen we natuurlijk niet voor.

Na een boterhammetje en een appel toch ook maar even aan de rechterkant gaan kijken. Het is nog steeds niet echt druk met twaalf auto’s. Eerst zwem ik nog even via het platform en ja hoor, binnen halve minuut de zeedahlia gevonden. Waarom het twee weken geleden niet lukte snap ik nog steeds niet. Misschien was hij ingetrokken. Het zicht is inmiddels terug gelopen naar ruim twee meter. Ik ga alle tentjes weer af. Alleen op hetzelfde tentje van twee weken terug vind ik eitjes. Balen, na 50 minuten ga ik nog even kijken bij het voormalige hangmosselperceel. Altijd wel leuk om tussen de tonnen en strengen door te struinen en foto’s te maken.

Op 2 juni gaan we weer op zoek naar sepia’s. Ditmaal bij de brug. Eerst gaan we via de pijlers om slakjes te zoeken. We vinden er talloze, net als zeespinnetjes. Verder ook veel kreeften en dodemansduim. De tubularia staat er heel mooi bij en af en toe flitst er een zeebaars voorbij. Mooie vlokslakken zijn eieren aan het afzetten. De pijlers zitten vol met milleniums en als we naar een meter of negen zakken zijn de harlekijnen ook weer van de partij. Na een uur gaan we richting het oostelijke sepiadorp. Een indrukwekkende hoeveelheid pijlinktviseitjes en diverse stokken met sepia-eitjes. De vaders en moeders zijn in geen velden of wegen te bekennen. Balen, poging zes is ook mislukt, maar gelukkig wel een mooie duik.

6 juni – Het sepia-seizoen is niet echt een succes, dus eind van de middag/begin van de avond bij het koepeltje op zoek naar sepiola’s. Diverse meldingen gekregen dat er hier tientallen zitten. Zelfs overdag worden ze gevonden. Enthousiast bij de westelijke pier te water en op het zand op zoek. Ik steek nog even over naar het noordelijk gelegen tweede rif. Heel veel jong leven, zoals platvis, zeenaaldjes en donderpadjes. Ook de garnalen zijn weer in ruime aantallen aanwezig, richting oosten en zuid over het zand naar de steiger. Na 45 min nog steeds niet waar ik voor kom. Ondiep scharrel ik weer terug en met mijn lamplicht scheer ik over de bodem op zoek naar die leuke half ingegraven oogjes. Helemaal niets, grrrrrrrrr!  Er is geen bootverkeer, dus ik besluit over het zand de oversteek te maken richting het dolfijntje-strand. Nog een kwartier over het zand gestruind. Oude halfvergane sepiastokken op de bodem. Saaie bedoening hier en nog erger, geen sepiola’s.

9 juni – Vandaag weer de eerste duik voor Timo in het Nederlandse buitenwater. Het is 16 graden, dus moet net kunnen. We gaan via de rechterzijde van het strandje bij het koepeltje te water. Nog even wat geklooi met Timo’s kap en masker en dan snorkelen we over de zeesla richting de steiger waar we de diepte opzoeken en naar rechts duiken. Helaas staat de wind al drie dagen op de kant en is het erg heiig. Het bleek toch nog wat fris voor Timo. Hij stopte na 45 min. Wel nadat we diverse noordzee krabben hebben gezien, diverse puitalen, garnalen, botervis en eindelijk een sepiolaatje. Als Timo en Mariëlle er uitgaan blijf ik nog even achter op het zand om wat foto’s te kunnen maken. Ineens is er weer een sepiola en ik grijp mijn kans. Helemaal loszwemmend lukt me niet, maar ik ben blij als ik weer over de duiktrap naar de parkeerplaats loop. Zo is het inkvissenseizoen toch nog een beetje gered 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *