Er was een schitterende dag voorspeld, maar de zon kwam er maar niet door heen. Vanaf paal 1601 was de groene boei niet te zien. Net voordat ik het water in wil gaan, stopt er een busje en een duiker vraagt of ik hem even wil dichtritsen. Geen probleem natuurlijk, maar ik ben wel verbaasd dat de beste man weer met droogpak en al in zijn auto stapt en naar een andere duikstek rijdt. Het is laagwater dus een kleine wandeling over het oesterveld brengt me naar dieper water. Als ik me laat zakken is het zicht echt bagger. Nog geen halve meter, dat is wel balen. Als ik de onder water gelegen nol wat verder afzwem en rond de 10 meter ben, klaart het enigszins op en heb ik zo’n twee meter. Op het zand springen de dikkopjes heen en weer en hier en daar zie ik een slangster. Op het zand komt ook familie harlekijn aankruipen. Erg grappig om te zien: Pa, ma en een kleintje er achteraan. Als ik even omhoog kijk, zie ik een flinke zeepaddestoel voorbij komen. Schitterend dier, helaas gekozen voor een macrolens en een macro-opname in het open water gaat me echt niet lukken. Ik kom nog een aantal enorme sepiatenten tegen, die schitterend zijn begroeid. In de bovengelegen kleiwand zitten allerlei holletjes van waaruit diverse grondels mij in de gaten houden. Ik ga weer in de reserve zie ik op de manometer. Nog even slangsterren bekijken op een meter of zes en dan weer een wandeling door de mist naar de dijk.
