Deze week net als vorige woensdag weer vrij genomen en op weg naar de Zeelandbrug. Vorige week was het met laagwater heerlijk rustig. Deze week is het hoogwater en zal het wel niet veel drukker zijn. Wat schetst de verbazing, de halve parkeerplaats staat vol met onze zuiderburen. Slechts vijf gele nummerborden en ruim vijfentwintig roodwitte platen. Ach, natuurlijk het is Sint Maarten en blijkbaar heeft België dan vrij. We kleden ons snel om en liggen eigenlijk iets eerder dan gepland in het water. Het doel is de tweede pijler, maar aangezien we ruim drie kwartier voor de kentering erin liggen en de stroming best stevig is besluiten we onderwater toch maar om de oversteek niet te maken. Het zicht is redelijk met een kleine twee meter en we gaan lekker scharrelen over de vlakte tussen al die mooie pauwkokerwormen. Vandaag eens een keer gekozen voor de Leica 45 mm, dus hopelijk komen we niet iets tegen van enig formaat. Terwijl Mariëlle zich weer ontfermt over de vele zeeabrikozen en zuurstofzakpijpjes, speur ik de kokerwormvelden af naar nemertijnen. Met zoveel voedsel moet de buikstreepnemertijn toch niet lang meer op zich laten wachten. Na tien minuten zoeken in de diverse kokertjes vind ik er eindelijk eentje. Seintje naar Mariëlle om een foto en ik ga op zoek de volgende. Helaas voor ons blijft het er bij eentje. De pauwkokerwormen zullen er niet rouwig om zijn. Wel vinden we een enorme zeenaald van bijna een halve meter. Wat kunnen die beestjes toch groot worden. Op een diepte van 17 meter gaat de lucht toch wat rapper dan normaal en ik geef Mariëlle na 32 minuten een seintje dat we terug en wat ondieper gaan. Opvallend is dat ik nu voor de derde duik op rij aan de Zeelandbrug weer geen hermietkreeft ben tegengekomen. We hadden er niet bij stilgestaan, maar toen iemand het op Facebook aangaf zijn we er op gaan letten en inderdaad lijken ze verdwenen. Wel diverse noordzeekrabben en ook de botervissen zijn weer goed vertegenwoordigd. Een aantal beginnen alweer gele vinnen te krijgen, wat er op duidt dat het paaiseizoen er weer aan zit te komen. Inmiddels zitten we alweer een stuk ondieper tussen de wat grotere keien aan de oostzijde van de peiler. In de kieren en spleten hiertussen zien we diverse echt heel grote gezaagde steurgarnalen. Ze zijn mooi fel van kleur. Hoe beter je ze bekijkt hoe mooier ze worden. De 50 bar is bereikt en we zitten nog op 11 meter en dan zien ik ineens een dieprode zeedahlia. Mooi exemplaar en ik wijs hem met mijn lamp aan mariëlle aan. Met die 45 mm lens gaat dat het niet worden en ik zie dat Mariëlle voor een close-up kiest. Na twee foto’s zie ik dat de voorzetlens uit haar hand schiet en aan het touwtje even tegen de zeedahlia tikt. Aiii, de dahlia reageert meteen en trekt zich tot een mooie bol in. Mariëlle kijkt me schuldig aan. Tja, niet handig denk ik, maar had mij ook kunnen gebeuren. Nu kunnen we een keer de zuil op ons gemak bekijken. Na drie foto’s geef ik aan dat de luchtvoorraad krap wordt en dat we echt richting de 6 meter moeten. We duiken scheef omhoog richting het noordwesten en binnen twee minuten zien we de donkere schaduw van de eerste pijler. Mooie tubularia, maar we gaan gelijk door door richting de dijk. Tussen de 4 en 5 meter blijven we nog even drie minuten hangen en dan komen we tien meter van de trap weer boven water. Pfff, het is file op de trap. Gelukkig onder water geen last van gehad.
