Twee weken gelden had ik een zeepaardje gevonden achter de pijlers bij de Zeelandbrug. Vandaag weer terug voor een bezoek. Ik wil hem of haar aan Mariëlle laten zien. Het is een stuk drukker dan de vorige keer. De flessen nog even aftoppen, omkleden en naar de trap. Het is behoorlijk druk en we staan zelfs in de rij om te water te gaan. Hmmm, normaal zouden we gelijk zijn doorgelopen naar de tweede trap, maar ja, nu moeten we naar het zeepaardje. We mogen even langs twee duikers en zijn uiteindelijk toch best snel onder. Het zicht is zeer matig door vermoedelijk al het stof van de duikers hier. We zwemmen tussen de pijlers door en gaan gelijk naar beneden. Een paar minuten later zijn we bij het stalen frame. Pfff, het zicht is nog steeds maar amper een meter. Jammer hoor! Ik ga op zoek naar het tentje en gelukkig vind ik het 2 minuten later. Er ligt al een duiker met een flinke camera. Foto’s maken doet hij niet. Hij zoekt waarschijnlijk het paardje, maar geeft het op. Ik scan alle stokjes secuur af, maar vrees dat het diertje vertrokken is. Misschien een ommetje maken, misschien definitief vertrokken of misschien heb ik hem gemist. We besluiten verder richting het oosten te duiken. Het landschap is weer erg voorspelbaar, wat ook voor het onderwaterleven geldt. Paarse kokerwormen, pauwkokerwormen, tweedraadkokerwormen en brokkelsterren in overvloed. Af en toe een sepiaatje. De botervisjes beginnen al wat gelig van kleur te worden. Kreeften, Noordzeekrabben en fluwelen zwemkrabben zijn er ook zat. Inmiddels zitten we op een meter of vijftien en zijn we al aardig richting het oosten door gedoken. De overvloed aan brokkelsterren begint af te nemen en het rif wordt weer wat mooier. We besluiten weer wat ondieper te gaan en zien veel zuurstokzakpijpen en zee-abrikozen. Erg lastig om ze goed te zien, ze zijn echt te klein om zonder loep te bekijken. Op het sliertig broodspons krioelen miljoenen spookkreeftjes. We kijken er even naar en duiken door. Het begint weer wat frisser te worden met 15 graden. Ondiep zoeken we nog even op de sepiatentjes, maar vinden geen zeepaardje. Wel nog een sepiaatje van nog maar een centimeter groot. Met bijna 70 minuten besluiten we er uit te gaan. Een aardige duik, maar behoorlijk grauw. De herfst heeft duidelijk zijn intrede gedaan.
