Het is heel rustig bij de zeelandbrug. Slechts vijf auto’s en dat op een mooie dag. Een bekende om een praatje mee te maken. 20 minuten voor de kantering ga ik het water in en ik voel nattigheid. Er loopt water rond mijn middel. Hmmm, gauw er weer uit en even tobben op de trap om alles weer af te doen. Getfer, de rits staat nog een millimeter open. Blijkbaar net niet dichtgetrokken. Ben behoorlijk nat, maar het water is 19 graden dus zal wel meevallen. Tweede poging is beter en ik voel geen nattigheid meer. Ik ga naar rechts en dan om de pijlers de diepte in. Ik vind uiteraard weer kokerwormen en ruwe wratslakken. Bijzonder hoe deze slak zijn opmars heeft gemaakt in de afgelopen drie jaar. Er zijn ook veel eiersnoeren te vinden van deze slak. Op diepte zitten de blauwtipjes, die nog maar klein zijn. De centimeter halen ze nog niet. Achter de pijlers enorme bossen met pijlinktviseieren. De leggers kom ik vandaag niet tegen. Weer ondieper en tussen de pijlers nog op zoek naar iets bijzonders, maar vandaag geen verrassingen. Lekkere duik zonder speciale waarnemingen.
Na de eerste duik eet ik mijn boterhammen op en vul ik mijn fles weer opnieuw. Ik wil nog een driftduik maken vanaf de verre trap terug naar de trap onder de brug. Ik ben nog wel behoorlijk nat van het dichtritsfoutje van de eerste duik, maar echt koud is het niet. Als ik de trap afloop is het water bruinig en troebel. Hopelijk is het dieper beter denk ik als ik me laat zakken. Het zicht is inderdaad heel slecht, nog geen 30 cm, maar als ik beneden de 3,5 meter kom klaart het snel op en loopt het zicht op naar een meter of drie. Ik laat me met de stroming meedrijven richting het oosten. Het gaat hard, want we zitten rond springtij, maar het is niet oncomfortabel. Ik zie veel meer ruwe wratslakken dan onder de pijlers. Mooi moment als ik een tijdje duik is een enorme school van allemaal kleine visjes. Geen idee welke soort. Ik geniet van de plaatselijk mooie begroeing en kom nog een paar noordzeekrabben tegen. Na 45 minuten zit ik op acht meter en zie ik een tweetal bekende grote rotsblokken. Vervolgens wat sepiastokken en de eerste zeebaarzen, die over de bodem snuffelen. Niet veel later doemen de schaduwen van de pijlers op. Ik probeer hier nog tussen door te duiken, dat gaat naar buiten heel moeizaam door de sterke stroming. Achter de luwte van de meest oostelijke pijler blijf ik even hangen. Bekijk nog wat sepiastokken, die helemaal vol met wier zitten en dan duik ik loodrecht richting de kant. Bijna 70 min het is weer mooi geweest. Lekker driftduikje met prima zicht. De ondiepe modderstrook is hier niet aanwezig tussen het japans bessenwier.
