Veel zin om te duiken, maar volgens de berichten inmiddels veel algenbloei en een stevige noordwesten wind. Ik denk dat Zoetersbout dan de enige goede optie is. Ik ben alleen en ga even bij het water kijken. Wow, dat ziet er fraai uit. Het is hoogwater en ik kan de trap goed zien. Ik kleed me snel om en even later loop ik terug langs de trap het water in. Met hoogwater is het hier wel heel eenvoudig om het water in de gaan. Ik laat me zakken en denk jeetje toch nog een meter of drie. Goede keuze, alleen is dat goede gevoel 30 seconden later verdwenen. Rond de 3 meter ter hoogte van het ankertje is het over en uit met het goede zicht. Veel stof en nog meer bloei in het water. Balen, ik laat me rustig zakken naar een meter of dertien, maar overal is het zicht een krappe 0,5 meter. Spijtig. Ik duik langs de 11 à 12 meter lijn en bezoek diverse sepiastokken. Ik kom er veel tegen, maar geen eentje bevat de bekende zwarte eitjes. Na 15 minuten keer ik om en duik rond de 7 à 8 meterlijn terug. Hier ook weer veel stokken en wederom geen eitjes. Wel schiet er ineens een grote sepia weg, dus echt goed kunnen bekijken heb ik hem niet. Na ruim een half uur ben ik weer terug ter hoogte van de trap. Ik maak nog een rondje langs de nol. Ik zoek naar brede ringsprietslakken, maar kan er maar eentje vinden. Wel kroontjeswormen en driekantskokerwormen. Hoe hou ik ze eigelijk uit elkaar? Verschillen zijn onderwater niet te zien voor mijn gevoel. Ik probeer hier nog wat foto’s van te maken, maar ik heb wel last van al het roodwier dat voorbij zweeft. Na ruim een uur ben ik er klaar mee en duik ik rap terug naar de trap. Ik ga eruit en besluit dat ik mijn geluk nog even in de Grevelingen ga beproeven. Als ik naar de auto loop ben ik verbaasd hoe druk het is geworden. Rond de 15 auto’s en de duikstek is hier bijna vol.
Als ik bij Dreischor aan kom blijkt het behoorlijk druk te zijn. Een duikschool gaat met een vijftiental cursisten de eerste buitenwaterduik doen. Ik ga even aan het water kijken en zie dat de wind met kracht zes toch net diagonaal op de kant staat. De eerste meters zien er bruin uit en er staat een flinke golfslag. Ik maak nog even een praatje met de leider van de groep. Die baalt een beetje, want ze zijn het hele weekend hier. Zware bloei in de Oosterschelde en nu ook de Grevelingen verre van ideaal. Ik geef nog als tip Preekhil mee, maar dat is een flinke wandeling. Ik kleed me snel om en loop naar de steiger. De cursisten zijn nog steeds bezig met het water in gaan. Lood te weinig, er weer uit, met de golven van een meter gaat dat allemaal niet heel soepel. Ik mag gelukkig even snel tussen door en laat me een paar minuten later onderzakken in het troebele water. Het zicht is rond de halve meter en ik duik snel de diepte in, want ik verwacht dat het dieper wel prima zal zijn. Vorige week was het nog acht meter zicht, dus zo snel zal het niet slechter worden. Helaas blijkt dat niet zo te zijn. De rifbollen zijn moeilijk zichtbaar en ook op de vlakte richting de kloof is het zicht zeer matig. Ik probeer nog wat macro-opnames te maken van tweedraadwormen en van slingerzakpijp, maar er zit zoveel zand en stof in het water dat het erg lastig is. Helaas toch ook nog een heel lichte deining en veel los zwevend roodwier. Opeens is het zicht nul en vervolgens krijg ik twee trappen. Blijkbaar overstekende cursisten. Ik duik vervolgens een stuk naar het westen, maar het is overal knudde en ik besluit via het talud weer terug te gaan naar de trap. Ondiep is de deining hinderlijk. Als ik bovenkom ben ik gelukkig op vijf meter van de trap. Even timen en tussen twee golven schiet ik snel naar boven. Krap uurtje gedoken. Was echt niet de moeite waard. Als ik bij de auto kom zie ik net de laatste auto wegrijden. Oei, die hebben wel heel kort gedoken. Echt balen dat ze nu hun Zeelandweekend hebben en dat dit hun eerste kennismaking met Zeeland is.
