Vandaag is het weer niet helemaal optimaal. Er staat een stevige wind die pal op de kant staat. Het is niet heel druk bij de Zeelandbrug. Ondanks dat ik vrij laat ben is er nog zat plek voor de auto. Ik kleed me snel om en een kwartiertje voor de HW-kentering loop ik naar de trap. Oops, er staat nog een file aan duikers die er nog steeds in moeten. Niet iedereen is even handig en snel. Ondanks het hoge water is de instap nog steeds lastig met de windkracht 5 vol op de kant. Langzaam erin is geen goede keus zie ik al. Aan de linkerzijde staat maar één duiker waar ik snel langs kan en ik hup het water in, bril op en onder. Onder water is het al snel rustig en heb je weinig last van de golven. Ik zak snel naar een meter of tien. Hier is het zicht best aangenaam. Hmmm, ik voel wat nattigheid op mijn buik. Heb ik mijn frontrits wel juist dichtgetrokken??? Het lijkt wel mee te vallen, dus ik besluit door te duiken. Er uit gaan is niet handig, want de trap staat nog vol met duikers. We gaan het wel zien. Ik zie veel kokerwormen en af en toe wat bruine plooislakken. Plooislakken zijn altijd lastig te fotograferen, zeker als ze allemaal op een hoop zitten. Ik struin wat tentjes af en zoek naar zeepaardjes of sepia’s. Ik kom niets tegen. Ik vind wel veel eieren van de pijkinktvis en sepia. Ik besluit verder te gaan en onderlangs de pijlers te duiken. Hier veel frambozenzakpijpjes en zuurstokzakpijpjes. Ook weer diverse ruwe wratslakken. Deze zijn ook verre van fotogeniek,
maar ik besteed en toch aardig wat tijd aan. Er zwemmen wat steenbolkjes voorbij en ik zie weer een zeespinnetje, die ook even wil poseren. Alweer 50 minuten onderweg en het is duidelijk dat mijn rits niet goed dicht zit. Dat wordt een natte boel zo dadelijk met omkleden. Ik ga weer wat ondieper en ik zie twee gestippelde mosdierslakjes, waar ik heel veel tijd aan besteed voor een foto. Ik denk wel een 15 minuten voor ik tevreden ben. Er is best veel stof en het kost veel tijd voordat de slak weer goed draait voor een foto. Ondiep wilde ik nog op zoek naar de kleine knikwormen, maar de golfslag is fors en ik ben inmiddels drijfnat en best koud. Na tachtig minuten kom ik weer als laatste op de trap aan. Gelukkig is er niemand, dus ik kan snel tussen twee golven door de trap op klauteren. Het is alweer rustig op de parkeerplaats. Ik besluit me om te kleden in de kleedkamer. Er blijkt 20 cm water in mijn pak te staan en er is geen draad meer droog. Toch erger dan ik dacht. Ik krijg het nu pas echt fris. Lekker droge kleren aan en in een warme auto weer richting huis.
