Alweer even niet in het water gelegen door de vakantie. Vandaag weer op pad en gekozen voor de Zeelandbrug. Het is best fris als ik de auto inruim. Een graad of zeven is niet veel, maar het water is vermoedelijk nog zeer aangenaam, denk ik maar. Het is heel rustig bij de brug. Tien auto’s en zestien duikers tel ik. Even de fles bijvullen en ik ga 20 minuten voor HW erin. Ik ga gelijk naar het oosten en scharrel van tentje naar tentje. Ik kom al duikend een flamenco-platworm tegen die ook aan het zwemmen is. Dit ziet er echt heel elegant uit. Ik probeer een foto te maken, maar de worm beweegt heel snel, zodat ik veel niet belichte foto’s heb, omdat de snoot net niet goed staat. Ik overweeg de snoot er af te halen, maar weet van vorige keren dat dat over het algemeen erg stoffige foto’s gaan worden, die ik dan toch weg gooi. Ik besluit te blijven proberen en hopelijk schiet ik een keertje raak. Ik ben heel blij dat ik het nog tig keer geprobeerd heb, want uiteindelijk heb ik twee foto’s die redelijk tot goed belicht zijn en door de snoot ook met weinig zweefvuil. Ik duik tevreden verder en na ruim 10 minuten vind ik een beige zeepaardje op een van de sepiastokken. Leuk, want ik heb het paardje voor me alleen en kan op mijn gemak kijken en af en toe een foto maken. Na tien minuten ga ik weer verder. Ik scharrel een beetje rond tussen de 9 à 10 meter. In de verte zie ik een fotograaf liggen, die net vertrekt. Wel erg overzichtelijk met ruim 4 meter zicht. Even kijken wat hij aan het vastleggen was. Mogelijk weer een zeepaardje. Na even zoeken zie ik inderdaad weer het bekende krulstaartje om een stokje. Leuk, het is een mannetje met een dikke buidel aan de voorzijde. Het paardje is echt heel donker en een stuk groter dan het eerste paardje. Tevens een stuk moeilijker vast te leggen, omdat de hoek anders is en ik voorzichtig tussen alle stokjes moet fotograferen, waardoor ik vaak geen foto kan maken. Na weer ruim tien minuten heb ik een paar leuke plaatjes verzameld en ga ik weer verder naar het oosten. Wat ik vergeet te vertellen is dat ik gedurende de hele duik natuurlijk overal de gladde wratslak tegenkom. Ik ga op zoek naar een mooi exemplaar, die een beetje los ligt van de rest en een mooi eisnoer heeft. Meestal is het decor zo’n troep, waarbij er van alles door elkaar ligt. Inmiddels ben ik ook al gekeerd en duik ik op twaalf meter terug. Opeens zie ik een fraaie witte satijnslak. Yes, ik dacht dat deze alleen dieper zaten. Heel mooi en de slak zit ook nog best mooi, dus een foto is snel gebeurd. Er is alweer een uur duiktijd voorbij, dus ik maak wat meer vaart en geniet van het mooie landschap, vele noordzeekrabben, fluwelen zwemkrabben, sponsjes. De klauwvlokreeftjes zijn duidelijk aanwezig, maar storend vind ik ze niet. Onder de brug zie ik wat harders en ook veel jonge mossels. Ik duik om de pijlers heen en begin aan de veiligheidsstop. Ondiep door de wierzone is het weer genieten van alle mooie kleuren en de diverse vissen, waaronder een lipvis en een school pollakken. Tevens nog een school kleine zilveren visjes. Misschien ansjovis, maar ik ben echt niet goed in het herkennen. Heerlijke duik geweest, die ik met plezier in het logboek kan bijschijven en dat op vrijdag de dertiende 🙂
