Vandaag is het weer heerlijk duikweer. Ik kom even na negen uur aanrijden en zie een bekende auto staan. Ik weet wie er al in ligt. Omkleden en ik ga gelijk naar de streep en peddel aan de oppervlakte richting de mosselhangcultuur. Drie weken terug had ik een snotolf gevonden op een van de tonnen. Inmiddels is dit een publieksgeheim, dus ik ben blij dat er maar twee mensen bij de snotolf zijn. Ik duik eerst even onderlangs en besluit de fotograaf nog even een kwartier te gunnen. Het zicht is een stuk minder dat de vorige keer, dat is wel jammer. Na een ruime 25 minuten besluit ik toch wat dichter achter de fotograaf te gaan hangen in de hoop dat hij zo gaat vertrekken. Na een laatste paar foto’s houdt hij het voor gezien en heb ik de snottie voor me alleen. Ik heb vandaag gekozen voor de groothoek in plaats van de fisheye. Het fotograferen lijkt prima te gaan. Al twijfel ik wat over de kleur en het licht. Het is altijd moeilijk te zien op zo’n klein schermpje. De snottie laat zich gewillig fotograferen en is heel relaxt. Het is eigenlijk best een suf beest, want hij verzorgt niet alleen zijn eieren, maar houdt ook aangrenzende oesters schoon. Geen idee waarom, alvast voor een volgend nest misschien. Duidelijk is dat het beest in de afgelopen week weer een vrouw op bezoek heeft gehad, want het nest is weer wat gegroeid. Wel zijn alle eitjes al behoorlijk aangeslagen met alg. Het ziet er niet zo fris meer uit. Als ik weer een foto maak ben ik helemaal verbaasd over de extreme overbelichting en het zweefvuil. Huh, wat is er gebeurd? Ik maak nog een foto en dan zie ik dat ik mijn twee weken oude domediffuser ben verloren. Gatferdamme, wat nu. Zal ik me helemaal naar de bodem laten zakken en gaan zoeken? Ik twijfel even, maar besluit me langzaam te laten zakken. Vanaf een meter of 13 loopt het zicht van 3 naar 6 meter en op 18 meter ben ik op de bodem aangekomen. Ik zwem een rondje en na een minuut zie ik de diffuser liggen. Ik ben helemaal tevreden. Zal ik weer omhoog gaan, vraag ik aan mezelf. Nee, ik besluit dat ik dat niet prettig vind en ik besluit tevreden te zijn met de duik en het terugvinden van de diffuser en schiet kompas op de dijk en duik op mijn gemakkie richting de dijk. Vrij kale helling met tweemaal een steiler stuk en een schimmelvlakte. Vanaf een meter of negen is het zicht weer vrij matig. Ik peddel door en maak de 3 minuten veiligheidsstop. Even over de rotsen klauteren en dan weer naar de auto, waar ik opgewacht wordt door een oude bekende. Gezellig bijkletsen over duiken, de kinderen enz. We gaan allebei ons geluk ook nog bij Sint Annaland beproeven, dus daar kletsen we zo weer verder.
Ik wilde eigenlijk een stroomduik maken van het strand bij Sint Annaland naar de trap voorbij de punt, maar ik zit gezellig ruim een uur te kletsen in het aangename zonnetje bij de nieuwe picknickbanken. Uiteindelijk dus een gewone kenteringduik vanaf het strand. Het zicht is net als bij de Oesterdam redelijk met een meter of drie. Wel erg heiig en met een watertemperatuur van alweer zeven graden zeker niet meer koud. Doel is de snotolf met het grote nest. Twee weken geleden kon ik hem niet vinden, ondanks goede aanwijzingen. Hopelijk gaat het nu beter. Ik ga als derde te water en ga gericht op mijn doel af. Ik kom na een minuut of tien mijn collega tegen die nee schudt. Ik duik door en schijn met de lamp de oesterbanken af. Ik kan hem ook niet vinden. Ik draai om en hoop dat ik ‘m van de andere zijde beter kan zien. Weer niet gevonden. Ik draai weer om en ga even boven water kijken. Hmm, ik ben vermoedelijk weer te ver. Ik laat me weer zakken en duik weer richting het strand. Ineens zie ik hem zitten. Het nest en de eitjes zijn behoorlijk begroeid. Eigenlijk niet zo mooi meer. Ik probeer wat mooie plaatjes te schieten, maar twijfel of het lukt. De groothoek is toch een heel andere lens dan de fisheye. De snotolf is een pittig beestje en valt een paar keer uit. Ik maak daarom veel minder foto’s dan ik van plan ben. Ik wil het kereltje niet teveel pesten. Als ik hem weer even met rust laat, komt er een fotograaf langszij en begint enthousiast te flitsen. De snotolf valt gelijk tweemaal aan naar zijn enorme dome. Hmmm, ik wacht even twee minuten en besluit nog een poging voor een foto te doen. Ik oefen nog even op een oester en dan maak ik twee foto’s en besluit het dan voor gezien te houden. Ik scharrel nog even rond de vijf meter-lijn richting het strand. Diverse krabben, sponzen, en heel veel dieseltreinwormen vrolijken een enigszins somber landschap op. Ik vind Sint Annaland ondiep momenteel niet heel fraai. Bij de zandhelling weet ik dat ik er ben. Ik duik de hol omhoog en kom exact uit bij het betonblok van de boei. Nog even een snottie zoeken, maar niets. Bij de auto gauw het pak uit, want het wordt snel warm met vier onderlagen. Weer even bijkletsen en ik kom er achter dat de meesten de snotolf niet hebben kunnen vinden. Na mijn soepje stap ik tevreden in de auto. Mooi en gezellig dagje geweest.
